Euro to waluta, która wzbudza mnóstwo kontrowersji już od czasu idei opiewającej we wspólną walutę w krajach europejskich. Aby uwypuklić ten fakt, wystarczy podkreślić, iż pomysł wspólnej waluty zrodził się w roku 1985 – od tamtego czasu minęło niespełna 15 lat, zanim pierwsze państwa zdecydowały się na wejście do strefy w formie bezgotówkowej.

Iluzja euro – definicja

1 stycznia 2002 roku zaczęła obowiązywać forma gotówkowa, która dotyczyła zaledwie 12 krajów. Przez kolejne 13 lat do listy państw członkowskich zaczęły wchodzić kolejne kraje. Dziś do państw europejskich, które nie należą do Strefy Euro zaliczamy Rumunię, Bułgarię, Szwecję, Chorwację, Polskę oraz Czechy. Kraje te niechętnie odnoszą się do wspólnego układu monetarnego głównie z przyczyn ekonomicznych. Przyczyny te mają związek ze zjawiskiem zwanym iluzją euro.

Iluzja euro to zjawisko obserwowane w krajach strefy euro polegające na odchyleniu postrzeganej inflacji od wskaźnika podawanego przez urzędy statystyczne. W opinii historyków ekonomii oraz współczesnych ekspertów zjawisko tzw. iluzji pieniądza nie jest nowe, jednakże w przypadku tytułowej waluty przybrało wyjątkową skalę. Tytułowe zjawisko rozpoczęło się już w roku 2002, a więc w momencie wejścia transakcji gotówkowych w 12 krajach europejskich.

Przyczyny zjawiska ekonomicznego

Główne przyczyny iluzji euro zostały podzielone przez ekspertów na dwie grupy – przyczyny psychologiczno-socjologiczne w których wyróżniamy m. in. trudności z przyzwyczajeniem się do nowego systemu cen, wpływ wydźwięku medialnego, stosowanie cen sprzed wielu lat jako punktu odniesienia oraz teorii perspektywy.

Pośród drugiej grupy, czyli przyczyn ekonomicznych pod uwagę brane są następujące aspekty:

• wzrost wartości cen towarów oraz usług najczęściej kupowanych
• częste niż zazwyczaj dostosowania cenowe (zjawisko tzw. zaokrąglania cen w celu podniesienia ich atrakcyjności).